Hollen of stilstaan
Blijf op de hoogte en volg Annerieke
06 April 2016 | Zambia, Lubwe
Hoi allemaal!
Weer een nieuwe update vanuit het zonnige Afrika!
Donderdagmiddag 31 Maart
Nadat Annerieke ’s ochtends een kindje had aangepakt was het niet veel later alweer tijd voor Eline om een kindje aan te pakken! Er werd een gezonde jongen op de wereld gezet, na een snelle bevalling. Om twee uur gaan we voldaan naar huis, maar we gaan nog even langs de bakker. Deze had heerlijke scones gebakken, dus we kochten er een paar en genoten er ontzettend van! ’s Avonds genoten we heerlijk van pasta met sperzieboontjes.
Vrijdag 1 April
Om half 6 gaat onze telefoon. Emergency denken we allemaal! Maar het was Sr Beatrice die ons kwam melden dat de driver die ons naar Mansa zou brengen om 7 uur klaar zou staan. We gingen naar Mansa om boodschappen te halen voor de laatste week hier in Lubwe. Uiteindelijk vertrokken we om 8 uur in een 7 persoons auto waar 11 man in zat. Onderweg stoppen we nog zo’n 6 keer om even wat mensen te groeten die we tegen komen. Na een reis van 2 uur zijn we dan eindelijk in Mansa. We gaan nog even pinnen en dan vertrekken we naar onze fijne supermarkt. We kopen voor een week boodschappen. Onze driver verteld dat we naar Annemaria moeten. Wij naar Annemaria, maar dit blijkt een restaurant te zijn. We zitten er een kwartier en dan gaan we weer weg. Wat we daar nou gedaan hebben is ons nog steeds niet duidelijk. Soms snappen we dit land niet zo goed, maar dat geeft niet. Inmiddels was het 11 uur, maar we moesten nog op de rest van de mensen die in de auto zaten wachten. Rond 13 uur zouden we weer vertrekken richting Lubwe. Ondertussen reden we naar een of ander marktje waar de driver lunch ging halen. Rond 14 uur vertrokken we dan eindelijk weer naar Lubwe. Onderweg werden er nog wat tomaten langs de weg gekocht en kwamen er 4 levende kippen in de auto.. Na 1 uur rijden werden deze geslacht. Alleen druppelde het bloed op onze waterflessen, dat was iets minder. Na een rit van 9 uren waren we eindelijk weer thuis, met boodschappen.
Zaterdag 2 April
Vandaag geen dag zoals andere. We kwamen om 7:30 de verloskamers binnen. Er lagen 2 vrouwen. De een leek al goede en sterke weeën te hebben, en de ander lag er nog vredig bij. Mariëlle en Annerieke besloten een vaginaal onderzoek te doen bij de vrouw die al sterke weeën had. We vonden 7 cm! Mooi! We hebben onze bevindingen op geschreven en begonnen met wat andere klusjes op de verloskamers. Eline deed een vaginaal onderzoek bij de ander, deze had zoals verwacht nog maar 1 cm, even later sliep ze weer lekker door. Er volgde een rustige 2 uur, toen Marielle weer een vaginaal onderzoek ging doen. Nog steeds 7 cm, met een ontzettende oedementeuze cervix (opening in de baarmoeder waar het kindje doorheen moet). De moeder in spe had zulke sterke en krachtige weeën dat ze heel erg de neiging had om mee te persen, wat in dat geval nog niet goed was. Na wat instructies (handen en voetenwerk) konden we weer gaan wachten en wat andere klusjes gaan doen. Opeens kwam er met een noodgang een vrouw binnen in een rolstoel. Ze had een stuk of 5 andere familieleden mee (konden zo de vagina van de andere bevallende vrouwen inkijken). De vrouw had een heel klein buikje en klaagde over ontzettende buik- en rugpijn. We besloten om de buik te onderzoeken (bevindingen kwamen overeen met 22 weken zwangerschap) en daarna deed Eline een vaginaal onderzoek, ze vond 10 cm!!!! De vrouw ging bevallen!! Ontzettend naar, want het kindje is bij deze termijn nog niet levensvatbaar. Toch zat er niets anders op dan te gaan persen. De moeder had erg sterk de drang om niet te gaan persen (logisch) want ze wou natuurlijk het kindje binnenhouden. Na 15 minuten persen zagen we een kontje tevoorschijn komen (oh nee, een stuit!!). Nadat de kont geboren was, bleef het hoofd steken in het baringskanaal. Na wat manoeuvres van Eline en de Zambiaanse verloskundige werd het kindje, met de eerste en de laatste ademsteug geboren. Het kindje was helemaal af, maar zo ontzettend klein. Het woog 500 gram en is dus gelijk na de bevalling overleden.. De arme moeder lag gewoon tussen de bevallende vrouwen en baby’s.. We waren even helemaal van slag, maar hebben elkaar weer goed opgepept, moest ook want er lagen nog vrouwen die onze steun nodig hadden bij hun bevalling! Nadat Marielle om half 3(!!) nog steeds 7 cm vond, besloten we dat het nu echt tijd was om de dokter te bellen. De verloskundigen waren terughoudend, maar stemden toe. De dokter arriveerde rond 4 uur, voelde na, en bevestigde Mariëlle haar bevindingen. Er werd besloten tot een keizersnede. Alles werd klaar gemaakt en geregeld. Het hele OK team (2 personen) moesten van huis komen en de hele OK kamer moest nog gereed worden gemaakt. Net voordat we wouden vertrekken kwam er nog een vrouw binnen. Eline en Annerieke besloten alvast naar de keizersnede te gaan, en Mariëlle ging nog even deze vrouw vaginaal onderzoeken, ze had namelijk erg sterke weeën. Bevindingen: 10 cm en een uitpuilende vruchtzak!! Mariëlle riep snel de andere meiden, brak de vliezen, en het kind rolde eruit. Ondertussen was er een heel slecht kind binnengebracht uit een andere kliniek. Een prematuur kind van 4 dagen oud. Het kind was ontzettend geel, had geen spiertonus, reageerde nergens op, keek erg glazig uit zijn ogen, en was gewoon heel ziek. Eline buigde zich over het kind. We hadden gelijk al door dat het kind snel zal overleden, het had namelijk hersenschade van de geelheid opgelopen, in Zambia is daar niets tegen te doen. Dit kindje is ‘s nachts helaas ook overleden.. Marielle heeft snel de placenta geboren laten worden van de ander, en hupakee op weg naar de keizersnede! (de verloskundige zal de rest van de bevalling doen). We kwamen keurig op tijd de OK-kamer binnen. We stonden klaar om het kind op te vangen. De moeder kreeg wat ketamine (lees: harddrugs, gebruikt als anesthesiemiddel). Vrij snel werd er een jongetje geboren, nog wat slaperig van de ketamine. Gelukkig knapte het kind snel op en kon het mee naar de verloskamer voor verdere inspectie en aankleden. Na een lange werkdag van 11 uren, waren we blij dat de dag voorbij was, moe maar voldaan!
Zondag 3 April
Vandaag zouden we lekker vrij zijn! We hebben namelijk maar 1 dag in de week weekend. We hebben heerlijk uitgeslapen (lees: half 8). Om de beurt douchen, zoals elke ochtend. Toen Annerieke brood aan het smeren was, kreeg ze telefoon. Het ziekenhuis! Er zal een keizersnede worden gedaan bij de vrouw die gister 1 cm had (zie zaterdag 2 april). We besloten ons snel klaar te maken en gingen op weg. We kwamen mooi op tijd binnen, de vrouw werd net onder invloed gebracht. We stonden weer klaar voor de opvang van het kind! Dit keer een meisje. Dit meisje had even wat opstartproblemen, maar kwam snel weer bij. We gingen weer terug naar de labourward om het meisje na te kijken en aan te kleden. Tot we achter ons een kreet hoorden. Ja hoor, een vrouw achter ons, had haar halve kind er al bijna uitgeperst. Annerieke deed snel haar handschoenen aan en pakte het kindje aan! De 2de in een half uur, voor half 10 ‘s ochtends!! Deze kleine deed het gelukkig erg goed en we konden alles rustig afmaken. Hierna zijn we naar huis gegaan en zijn we lekker in de tuin een boekje wezen lezen. Sr. Beatrice kwam nog even een praatje maken en om 11:15 belden we Mercy (1 van de verloskundigen) omdat we met haar hadden afgesproken om gezellig naar haar huis te gaan. Dit was super gezellig! Mercy is een super lieve, kletskous, die heerlijk eten voor ons had gemaakt! Hmmm… We keken TV (voor het eerst in meer dan 2 weken). En de zender was in Nederlands!!!! Het nieuws kwam erop, en we kregen te horen dat Johan Cruijf al 10 dagen overleden was, oeps…. Niets van meegekregen!! Na een gezellige middag, hebben we thuis gegeten en zijn we ‘s avonds op tijd op bed gegaan.
Maandag 4 April
Vandaag staat er een outreach op de planning, hierbij gaan er mensen vanuit het ziekenhuis naar dorpjes in de buurt om zwangerschapscontroles te doen en kinderen te onderzoeken en vaccineren. We zouden om 8 uur vertrekken, maar dat werd natuurlijk kwart voor 10. We gingen eerst naar Mashitolo hier was de ‘spreekuurlocatie’ bij de school. Alle kinderen hadden pauze en vonden het natuurlijk hartstikke interessant dat er ineens 3 blanke meiden in hun dorp waren. Ze stonden allemaal in een kringetje om ons heen en kwamen ons allemaal een hand geven. Na een tijdje wachten werden we mee genomen naar een klaslokaal wat even omgebouwd was voor de zwangerschapscontoles. Er waren 2 vrouwen en de controles duurden ongeveer 3 kwartier. Toen we daar mee klaar waren werden buiten de kinderen gevaccineerd en toen konden we weer verder naar Sondashi. Een dorp wat natuurlijk totaal niet in de buurt lag.. Daar gingen de medewerkers even een tukje doen in de zon… Okay. Er werden wat kinderen gewogen en wat prikken gegeven. En nadat we 2 uur in de schaduw niks hadden zitten doen konden we weer naar huis. Een dagje waar we zelf dus niet zoveel gedaan hebben, maar het was goed om een keer mee te maken.
Dinsdag 5 April
Als we ’s ochtends op de verloskamers komen liggen 2 vrouwen, beiden zwanger van hun eerste kind. De ene vrouw heeft 3 cm ontsluiting, de andere 5. We verwachten dat we ’s middags dus ongeveer een kindje kunnen vangen. We helpen bij de voeding van een ander kindje, de desbetreffende moeder weigert namelijk haar kindje te voeden. Plotseling begint de mevrouw met 3 cm al te persen, ze heeft in een uur tijd volledige ontsluiting gekregen! (dit was haar eerste kindje!!) We zien al een plukje kroeshaar, dus snel alles klaar zetten en dan zet Eline weer een Afrikaans meisje op de wereld. Ook de andere mevrouw gaat aardig hard, om half 1 mag Marielle daar een jongen aanpakken. Gelukkig doen beide kinderen het goed!
Na onze pauze lopen we nog een keer naar het ziekenhuis, er is helaas niets te doen dus kunnen we weer thuis van het lekkere weer genieten.
Woensdag 6 april
Vandaag is het weer een rustige dag op de verloskamers, het is hier, net als in Nederland, hollen of stilstaan. Maar wat niet is kan nog komen! We hopen natuurlijk nog op een paar mooie bevallingen de komende dagen. Vrijdagochtend houden we onze presentatie, zaterdag is onze laatste werkdag op de verloskamers en ’s avonds is er een feestje in het ziekenhuis waar we VIP tickets voor hebben. We beschouwen het maar een beetje als ons afscheidsfeest.
Dit was onze blog weer! Zondag vertrekken we weer naar Lusaka, dan verwachten we weer een blog te kunnen plaatsen.
Groetjes,
Annerieke, Eline, Mariëlle
PS. Tijdens het schrijven van dit blog ( half 9 ’s avonds) valt ineens de stroom uit, iedereen gaat door met waar hij mee bezig is en niemand kijkt raar op. Ondertussen vliegt er een vuurvliegje rond in onze woonkamer die ons van wat licht voorziet…
Weer een nieuwe update vanuit het zonnige Afrika!
Donderdagmiddag 31 Maart
Nadat Annerieke ’s ochtends een kindje had aangepakt was het niet veel later alweer tijd voor Eline om een kindje aan te pakken! Er werd een gezonde jongen op de wereld gezet, na een snelle bevalling. Om twee uur gaan we voldaan naar huis, maar we gaan nog even langs de bakker. Deze had heerlijke scones gebakken, dus we kochten er een paar en genoten er ontzettend van! ’s Avonds genoten we heerlijk van pasta met sperzieboontjes.
Vrijdag 1 April
Om half 6 gaat onze telefoon. Emergency denken we allemaal! Maar het was Sr Beatrice die ons kwam melden dat de driver die ons naar Mansa zou brengen om 7 uur klaar zou staan. We gingen naar Mansa om boodschappen te halen voor de laatste week hier in Lubwe. Uiteindelijk vertrokken we om 8 uur in een 7 persoons auto waar 11 man in zat. Onderweg stoppen we nog zo’n 6 keer om even wat mensen te groeten die we tegen komen. Na een reis van 2 uur zijn we dan eindelijk in Mansa. We gaan nog even pinnen en dan vertrekken we naar onze fijne supermarkt. We kopen voor een week boodschappen. Onze driver verteld dat we naar Annemaria moeten. Wij naar Annemaria, maar dit blijkt een restaurant te zijn. We zitten er een kwartier en dan gaan we weer weg. Wat we daar nou gedaan hebben is ons nog steeds niet duidelijk. Soms snappen we dit land niet zo goed, maar dat geeft niet. Inmiddels was het 11 uur, maar we moesten nog op de rest van de mensen die in de auto zaten wachten. Rond 13 uur zouden we weer vertrekken richting Lubwe. Ondertussen reden we naar een of ander marktje waar de driver lunch ging halen. Rond 14 uur vertrokken we dan eindelijk weer naar Lubwe. Onderweg werden er nog wat tomaten langs de weg gekocht en kwamen er 4 levende kippen in de auto.. Na 1 uur rijden werden deze geslacht. Alleen druppelde het bloed op onze waterflessen, dat was iets minder. Na een rit van 9 uren waren we eindelijk weer thuis, met boodschappen.
Zaterdag 2 April
Vandaag geen dag zoals andere. We kwamen om 7:30 de verloskamers binnen. Er lagen 2 vrouwen. De een leek al goede en sterke weeën te hebben, en de ander lag er nog vredig bij. Mariëlle en Annerieke besloten een vaginaal onderzoek te doen bij de vrouw die al sterke weeën had. We vonden 7 cm! Mooi! We hebben onze bevindingen op geschreven en begonnen met wat andere klusjes op de verloskamers. Eline deed een vaginaal onderzoek bij de ander, deze had zoals verwacht nog maar 1 cm, even later sliep ze weer lekker door. Er volgde een rustige 2 uur, toen Marielle weer een vaginaal onderzoek ging doen. Nog steeds 7 cm, met een ontzettende oedementeuze cervix (opening in de baarmoeder waar het kindje doorheen moet). De moeder in spe had zulke sterke en krachtige weeën dat ze heel erg de neiging had om mee te persen, wat in dat geval nog niet goed was. Na wat instructies (handen en voetenwerk) konden we weer gaan wachten en wat andere klusjes gaan doen. Opeens kwam er met een noodgang een vrouw binnen in een rolstoel. Ze had een stuk of 5 andere familieleden mee (konden zo de vagina van de andere bevallende vrouwen inkijken). De vrouw had een heel klein buikje en klaagde over ontzettende buik- en rugpijn. We besloten om de buik te onderzoeken (bevindingen kwamen overeen met 22 weken zwangerschap) en daarna deed Eline een vaginaal onderzoek, ze vond 10 cm!!!! De vrouw ging bevallen!! Ontzettend naar, want het kindje is bij deze termijn nog niet levensvatbaar. Toch zat er niets anders op dan te gaan persen. De moeder had erg sterk de drang om niet te gaan persen (logisch) want ze wou natuurlijk het kindje binnenhouden. Na 15 minuten persen zagen we een kontje tevoorschijn komen (oh nee, een stuit!!). Nadat de kont geboren was, bleef het hoofd steken in het baringskanaal. Na wat manoeuvres van Eline en de Zambiaanse verloskundige werd het kindje, met de eerste en de laatste ademsteug geboren. Het kindje was helemaal af, maar zo ontzettend klein. Het woog 500 gram en is dus gelijk na de bevalling overleden.. De arme moeder lag gewoon tussen de bevallende vrouwen en baby’s.. We waren even helemaal van slag, maar hebben elkaar weer goed opgepept, moest ook want er lagen nog vrouwen die onze steun nodig hadden bij hun bevalling! Nadat Marielle om half 3(!!) nog steeds 7 cm vond, besloten we dat het nu echt tijd was om de dokter te bellen. De verloskundigen waren terughoudend, maar stemden toe. De dokter arriveerde rond 4 uur, voelde na, en bevestigde Mariëlle haar bevindingen. Er werd besloten tot een keizersnede. Alles werd klaar gemaakt en geregeld. Het hele OK team (2 personen) moesten van huis komen en de hele OK kamer moest nog gereed worden gemaakt. Net voordat we wouden vertrekken kwam er nog een vrouw binnen. Eline en Annerieke besloten alvast naar de keizersnede te gaan, en Mariëlle ging nog even deze vrouw vaginaal onderzoeken, ze had namelijk erg sterke weeën. Bevindingen: 10 cm en een uitpuilende vruchtzak!! Mariëlle riep snel de andere meiden, brak de vliezen, en het kind rolde eruit. Ondertussen was er een heel slecht kind binnengebracht uit een andere kliniek. Een prematuur kind van 4 dagen oud. Het kind was ontzettend geel, had geen spiertonus, reageerde nergens op, keek erg glazig uit zijn ogen, en was gewoon heel ziek. Eline buigde zich over het kind. We hadden gelijk al door dat het kind snel zal overleden, het had namelijk hersenschade van de geelheid opgelopen, in Zambia is daar niets tegen te doen. Dit kindje is ‘s nachts helaas ook overleden.. Marielle heeft snel de placenta geboren laten worden van de ander, en hupakee op weg naar de keizersnede! (de verloskundige zal de rest van de bevalling doen). We kwamen keurig op tijd de OK-kamer binnen. We stonden klaar om het kind op te vangen. De moeder kreeg wat ketamine (lees: harddrugs, gebruikt als anesthesiemiddel). Vrij snel werd er een jongetje geboren, nog wat slaperig van de ketamine. Gelukkig knapte het kind snel op en kon het mee naar de verloskamer voor verdere inspectie en aankleden. Na een lange werkdag van 11 uren, waren we blij dat de dag voorbij was, moe maar voldaan!
Zondag 3 April
Vandaag zouden we lekker vrij zijn! We hebben namelijk maar 1 dag in de week weekend. We hebben heerlijk uitgeslapen (lees: half 8). Om de beurt douchen, zoals elke ochtend. Toen Annerieke brood aan het smeren was, kreeg ze telefoon. Het ziekenhuis! Er zal een keizersnede worden gedaan bij de vrouw die gister 1 cm had (zie zaterdag 2 april). We besloten ons snel klaar te maken en gingen op weg. We kwamen mooi op tijd binnen, de vrouw werd net onder invloed gebracht. We stonden weer klaar voor de opvang van het kind! Dit keer een meisje. Dit meisje had even wat opstartproblemen, maar kwam snel weer bij. We gingen weer terug naar de labourward om het meisje na te kijken en aan te kleden. Tot we achter ons een kreet hoorden. Ja hoor, een vrouw achter ons, had haar halve kind er al bijna uitgeperst. Annerieke deed snel haar handschoenen aan en pakte het kindje aan! De 2de in een half uur, voor half 10 ‘s ochtends!! Deze kleine deed het gelukkig erg goed en we konden alles rustig afmaken. Hierna zijn we naar huis gegaan en zijn we lekker in de tuin een boekje wezen lezen. Sr. Beatrice kwam nog even een praatje maken en om 11:15 belden we Mercy (1 van de verloskundigen) omdat we met haar hadden afgesproken om gezellig naar haar huis te gaan. Dit was super gezellig! Mercy is een super lieve, kletskous, die heerlijk eten voor ons had gemaakt! Hmmm… We keken TV (voor het eerst in meer dan 2 weken). En de zender was in Nederlands!!!! Het nieuws kwam erop, en we kregen te horen dat Johan Cruijf al 10 dagen overleden was, oeps…. Niets van meegekregen!! Na een gezellige middag, hebben we thuis gegeten en zijn we ‘s avonds op tijd op bed gegaan.
Maandag 4 April
Vandaag staat er een outreach op de planning, hierbij gaan er mensen vanuit het ziekenhuis naar dorpjes in de buurt om zwangerschapscontroles te doen en kinderen te onderzoeken en vaccineren. We zouden om 8 uur vertrekken, maar dat werd natuurlijk kwart voor 10. We gingen eerst naar Mashitolo hier was de ‘spreekuurlocatie’ bij de school. Alle kinderen hadden pauze en vonden het natuurlijk hartstikke interessant dat er ineens 3 blanke meiden in hun dorp waren. Ze stonden allemaal in een kringetje om ons heen en kwamen ons allemaal een hand geven. Na een tijdje wachten werden we mee genomen naar een klaslokaal wat even omgebouwd was voor de zwangerschapscontoles. Er waren 2 vrouwen en de controles duurden ongeveer 3 kwartier. Toen we daar mee klaar waren werden buiten de kinderen gevaccineerd en toen konden we weer verder naar Sondashi. Een dorp wat natuurlijk totaal niet in de buurt lag.. Daar gingen de medewerkers even een tukje doen in de zon… Okay. Er werden wat kinderen gewogen en wat prikken gegeven. En nadat we 2 uur in de schaduw niks hadden zitten doen konden we weer naar huis. Een dagje waar we zelf dus niet zoveel gedaan hebben, maar het was goed om een keer mee te maken.
Dinsdag 5 April
Als we ’s ochtends op de verloskamers komen liggen 2 vrouwen, beiden zwanger van hun eerste kind. De ene vrouw heeft 3 cm ontsluiting, de andere 5. We verwachten dat we ’s middags dus ongeveer een kindje kunnen vangen. We helpen bij de voeding van een ander kindje, de desbetreffende moeder weigert namelijk haar kindje te voeden. Plotseling begint de mevrouw met 3 cm al te persen, ze heeft in een uur tijd volledige ontsluiting gekregen! (dit was haar eerste kindje!!) We zien al een plukje kroeshaar, dus snel alles klaar zetten en dan zet Eline weer een Afrikaans meisje op de wereld. Ook de andere mevrouw gaat aardig hard, om half 1 mag Marielle daar een jongen aanpakken. Gelukkig doen beide kinderen het goed!
Na onze pauze lopen we nog een keer naar het ziekenhuis, er is helaas niets te doen dus kunnen we weer thuis van het lekkere weer genieten.
Woensdag 6 april
Vandaag is het weer een rustige dag op de verloskamers, het is hier, net als in Nederland, hollen of stilstaan. Maar wat niet is kan nog komen! We hopen natuurlijk nog op een paar mooie bevallingen de komende dagen. Vrijdagochtend houden we onze presentatie, zaterdag is onze laatste werkdag op de verloskamers en ’s avonds is er een feestje in het ziekenhuis waar we VIP tickets voor hebben. We beschouwen het maar een beetje als ons afscheidsfeest.
Dit was onze blog weer! Zondag vertrekken we weer naar Lusaka, dan verwachten we weer een blog te kunnen plaatsen.
Groetjes,
Annerieke, Eline, Mariëlle
PS. Tijdens het schrijven van dit blog ( half 9 ’s avonds) valt ineens de stroom uit, iedereen gaat door met waar hij mee bezig is en niemand kijkt raar op. Ondertussen vliegt er een vuurvliegje rond in onze woonkamer die ons van wat licht voorziet…
-
06 April 2016 - 16:17
Marjan:
O, wat geweldig om weer een blog te lezen. Het is soms werkelijk niet te geloven dat jullie dit echt meemaken. Geniet nog van de laatste dagen want de dagen vliegen voorbij hè? En voor volgende week goede reis naar Lusaka en veel plezier bij jullie toeristische uitstapjes! Liefs, Marjan -
06 April 2016 - 16:31
Bettie:
Lieve Annerieke en vriendinnen,
We hebben weer genoten van jullie spannende avonturen;ik zie het zo voor me!
Jullie beoefenen een mooi en heftig vak.
Heel veel plezier nog!
Lieve groeten uit Jerusalem van Evert en Bettie. -
06 April 2016 - 16:35
Fenny En Leendert:
Wouw meiden, wat spannend en emotioneel allemaal. Trots op jullie.
Liefs voor jullie allemaal en een knuffel voor Anne-rieke! -
06 April 2016 - 17:07
Tea:
Dag meiden,
Super leuk om te lezen en hopelijk nog veel kindjes voor jullie deze laatste week. Daarna nog maar lekker genieten vh mooie land!
Groetjes Tea -
06 April 2016 - 17:41
Deborah:
Wow meiden, wat maken jullie bijzondere dingen mee! Stiekem zou ik best om het hoekje mee willen kijken :) Geniet nog van de tijd daar en weet dat je bijzonder werk daar doet!
Liefs, Deborah! -
06 April 2016 - 20:51
Tineke Hoekstra:
Ha meiden, wat ontzettend leuk om jullie blog te lezen. Wat maken jullie veel mee! Leuk voor ons om het op deze manier mee te beleven.
Nog een hele goede tijd gewenst. Groet Tineke -
07 April 2016 - 16:21
Rianna Van Der Goot:
Wat leuk om jullie blogs te lezen en te volgen! En wat maken jullie wat mee zeg! Bijzonder en emotioneel! Nog een hele fijne tijd daar! Bijzonder werk!
Groetjes Rianna -
08 April 2016 - 20:08
Arjan:
Hey meiden, wat een avontuur allemaal! Prachtig :D
Bedankt voor je kaartje Annerieke!
Gr. Arjan -
08 April 2016 - 21:08
Helga:
Lieve Marielle, Annerieke en Eline, wat hebben jullie weer een prachtige ervaring opgedaan, super wat jullie allemaal mee maken. Geniet volgende week nog maar heerlijk van jullie welverdiende vakantie, dit hebben jullie zeker verdient. Liefs -
08 April 2016 - 21:24
Sietske Klok:
Wat een prachtig verslag weer! Wat maken jullie veel mee, leuk hoor!
Alleen al boodschappen doen is daar een hele dagtaak ja! Ik wens jullie
Nog veel plezier. Ook nog een poosje echt vakantie begreep ik! Heerlijk! Geniet ervan ! -
08 April 2016 - 21:35
Nitska:
Lieve Mariëlle en collega's
Wat een overweldigende blogs hebben jullie geschreven ,je voelt bij het lezen jullie gevoelens .wat een andere wereld .
Dit pakt niemand jullie meer af,als jullie straks terug komen zal het wel ff weer wennen worden,hoe rijk en goed hier alles is geregeld.
Geniet nog van de laatste dagen en alvast een hele goede fijne reis terug -
09 April 2016 - 17:15
Beppe:
Lieve allemaal,
Leuk weer een verslag van jullie jullie te lezen,Wat een belevenissen! Nu is het aan jullie zelf toe om nog iets van het land te zien,We wensen jullie veel plezier Liefs Beppe !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
