Back in the real world

Hoi allemaal,

Weer een nieuwe update vanuit Zambia!

Woensdag 6 april
’s Middags was het helaas ook super rustig op de verloskamers. Maar toen we wilde gaan avond eten rond 18 uur werden we gebeld door Mercy. Ze zei: ‘hurry up, there’s someone in labour and she might be going fast’. Dus we pakte onze uniformen en trokken een sprintje naar de verloskamers. We werden echter een beetje uitgelachen, maar we snapte niet echt waarom. Toen we binnenkwamen lag er een prim (eerste bevalling) met 8 cm. Zo veel haast was er dus helemaal niet, dus we snapte de reactie van het uitlachen. Echter werd tegen 18.40 toch een gezonde jongen op de wereld gezet door Annerieke. Rond 20 uur gingen we weer naar huis en genoten we van ons maaltje; aardappeltjes met sperziebonen.

Donderdag 7 april
Vandaag helaas weer een super rustige dag op de verloskamers. Gelukkig konden we onze tijd gebruiken om ons voor te bereiden op de presentatie de volgende dag. We maakten posters om onze presentatie te promoten. ’s Middags besloten we om onze bellenblaas en ballonnen mee te nemen voor de kinderafdeling. Dit werd hartelijk ontvangen en het was heel gaaf om bij de kinderen een lach op hun gezicht te zien! Het was ook wel weer confronterend, want de kinderen op de PCM (ondervoedde kinderen) waren te ziek om met ons mee te spelen.

Vrijdag 8 April
Vandaag werden we een beetje zenuwachtig wakker. Het was namelijk de dag van onze presentatie! Super spannend.. Om 08:00 stond eerst een grote overdracht gepland in het educatiecentrum. Best professioneel van de Zambianen. Hierna hielden we onze presentatie. Er was een grote opkomst en de zorgmedewerkers waren vol lof over onze presentatie! We hebben erg veel van elkaar geleerd, super fijn! Na de presentatie hebben we een mooie groepsfoto gemaakt en daarna besloten we om een kijkje te nemen op de verloskamers. Hier lag 1 vrouw. Ze zou bevallen van haar achtste kind. We zagen dat deze mevrouw nog niet echt aan het bevallen was en besloten eerst lekker te lunchen. Toen we terug kwamen op de verloskamers zat er nog niet veel schot in de zaak. Om 16:00 dus maar weer naar huis. Wel hadden we met de verloskundige afgesproken om ons te bellen als ze ging bevallen. Na het avondeten hebben we zelf even gebeld en zijn we heen gegaan. Ze begon nu goed in partu te komen (ze begon echt met de bevalling). We besloten alles rustig klaar te zetten en we begonnen met alles op te schrijven. Inmiddels kwam er nog een vrouw binnen! Mariëlle deed even een inwendig onderzoek en vond 6 cm. Mooi! Vanavond zouden we dus 2 bevallingen gaan doen. Na lang wachten (ja, bevallende vrouwen kunnen je verassen of teleurstellen) kreeg de ene persdrang. Doordat de dokter zag dat er niet veel schot in de zaak zat, maakte hij een wedje met Mariëlle dat het een keizersnede zou worden. Mariëlle geloofde hier niet in, ook door het inwendig onderzoek wat ze toen weer had gedaan. Na 20 minuten kon Mariëlle toch nog een gezonde jongen op de wereld zetten! Sorry, dokter!! Het kindje woog daarentegen wel 4200 gram!! Heel zwaar voor Zambiaanse begrippen. Eline haar vrouw (de eerste) lag nog steeds in de weeën.. nog niet veel schot in de zaak, het hoofd stond ook nog hoog. Na nog een uur te wachten besloot de dokter een keizersnede te gaan regelen. Opeens hoorden we baby gehuil!! Toen de moeder even besloot te gaan plassen op de emmer, besloot de baby toch te komen!! Zonder hulp, op de grond. Het kindje, een meisje, was gelukkig helemaal gezond! De moeder had daarentegen wel een cervixruptuur (een baarmoederscheur) opgelopen. Dit werd gehecht door de dokter. Ondertussen kwam er nog een vrouw binnen. Annerieke en Mariëlle deden weer een inwendig onderzoek en vonden nu ook 6 cm ontsluiting. We besloten om de bevalling niet meer te doen, want het was ver in de nacht en we waren heel moe.

Zaterdag 9 April
We besloten vandaag iets langer te blijven liggen. Nadat we daarna lekker hadden gedoucht besloten we weer naar de verloskamers te gaan. Het was rustig, er lag niemand. Er waren wat mannelijke verloskundigen en verpleegkundigen aanwezig. Één van hen had een laptop met fifa erop. Mariëlle wou wel even een potje spelen tegen 1 van hen. Ze waren een beetje terughoudend, spelen tegen een meisje?? Helaas moeten we concluderen dat Mariëlle te sterk was voor hun, handig he broertjes!! Hierna zijn we lekker naar huis gegaan en lieten we wederom weten als er iets was, dat ze konden bellen. In de avond hadden we een soort van afscheidsfeestje in het ziekenhuis. Er was een feestje omdat het internationale verpleegkundigen dag was! Het feestje zou om 18:00 uur beginnen. Wij kwamen modieus te laat, en waren er om 18:30. Natuurlijk waren we de eersten. Zambianen zijn namelijk altijd Zambiaans op tijd en kwamen om 20:30 (!!) aankakken. Tijd om te eten! We aten lekkere kip (was 3 weken geleden), rijst en salade!! Hmmm…. Daarna hadden we de eer om onze danskunsten te laten zien (we werden omgeroepen om te gaan dansen…) in de regen! Na nog wat gedans en geklets was het tijd om naar huis te gaan. We zouden de volgende morgen namelijk vroeg vertrekken naar Lusaka..

Zondag 10 April
Om 5 uur staan we op, we zullen om half 6 vertrekken naar Lusaka. We gaan met vervoer van het ziekenhuis. Het is namelijk vakantie van de school in Zambia, dus er waren geen kaartjes meer te krijgen voor de bus. Onze begeleidster, Sister Beatrice gaat mee en Mercy de verloskundige ook. Wij zitten keurig optijd om half 6 klaar, Mercy is er ook al maar de sister nog niet. Om half 7 is de sister er eindelijk, ze had zich verslapen… Dus om kwart voor 7 konden we vertrekken. Eerst over de hobbelige weg richting Samfya, toen tanken in Samfya en nog even bij het strand kijken. Daarna kon de rit echt beginnen. Om 12 uur stopten we bij een heel leuk restaurant om even te eten, we hadden ondertussen ook behoorlijke trek gekregen. Maar nadat we er achter kwamen dat het een uur zou duren voordat we eten zouden krijgen reden we toch maar weer verder, erg jammer! We vervolgden onze rit, we sliepen, zongen liedjes en kletsten over de afgelopen weken. Om 3 uur waren we in Kabwe, daar hebben we geluncht met een broodje van de Subway!! Heerlijk! Uiteindelijk kwamen we om 5 uur aan in Lusaka. We slapen in hetzelfde hostel als onze eerste nacht in Zambia. Een heel dubbel gevoel om weer op een bekende plaats te zijn, hier begon het avontuur en nu is het al bijna voorbij. We loggen in op de wifi, krijgen gigantisch veel berichten binnen, lezen de reacties op onze vorige blog(die ons altijd heel goed doen!!) en bekijken wat we de afgelopen weken allemaal gemist hebben. Het is erg raar om weer terug te zijn in de Westerse wereld, bij andere blanken in het hostel te zitten, televisie te horen en een spiegel en warme douche te hebben. Met erg gemengde gevoelens kruipen we ’s avonds in ons bed, we hebben eindelijk weer wat we de afgelopen weken gemist hebben maar nu missen we de gemakkelijkheid van het leven in Lubwe

Maandag 11 April
Om half 8 worden we wakker, we hebben het vannacht koud gehad. Dat is weer eens iets anders dan bezweet wakker worden. We kleden ons warm aan want het is ‘maar’ 18 graden, dat wordt niet in het zwembad zwemmen vandaag. We ontbijten met ei op toast en yoghurt met fruit en muesli. Na het ontbijt gaan we naar Mansa Hill, een groot winkelcentrum waar we de vorige keer ook geweest zijn. We lopen wat verdwaald door het winkelcentrum, al deze luxe en rijkdom.. We halen alvast eten voor onze reis morgen naar Livingstone en nemen een broodje van de Subway mee als lunch. Daarna rijden we met onze taxi naar het busstation waar we de bustickets voor morgen halen. We worden belaagd onder de mensen op het busstation, iedereen wil je tickets verkopen. Gelukkig zet onze chauffeur ons voor het goede loket af.
We zitten nu weer op het terras van ons hostel. De rest van de dag zullen we lekker uitrusten. Morgen staat ons weer een busrit van ongeveer 6 uren te wachten, dan begint onze welverdiende vakantie. In Livingstone zijn de Victoria falls, daar gaan we natuurlijk heen en we zijn ook van plan om een safari te doen. We houden jullie op de hoogte!